Η οικογένεια είχε μερικά χωράφια που από ’κει έβγαζε το ψωμί της. Ωστόσο τα παιδιά ούτε ν’ ακούσουν για το όργωμα των χωραφιών δεν ήθελαν. Μάταια ο πατέρας προσπαθούσε να πείσει τους γιούς του ν’ ασχοληθούν με τα χωράφια λέγοντάς τους ότι αν συνέχιζαν έτσι θα πέθαιναν της πείνας.

            Έτσι οι μέρες κυλούσαν και κάποια στιγμή ο πατέρας αρρώστησε βαριά. Φώναξε τότε το μεγάλο του γιο και του είπε:

«Εσύ γιε μου, που είσαι ο μεγαλύτερος θα σεβαστείς την επιθυμία του άρρωστου πατέρα σου και θα ασχοληθείς με τα χωράφια μας. Είναι κρίμα η γη μας να παραμένει ακαλλιέργητη» όμως ο γιος αδιαφόρησε. Το ίδιο έκαναν και οι άλλοι δύο γιοι όταν ο πατέρας μίλησε και σε ’κείνους.

             Ο δυστυχής στεναχωριόταν πολύ βλέποντας τους γιούς του να τεμπελιάζουν ολημερίς και δεν μπορούσε να πιστέψει πως τα παιδιά του δεν του έμοιασαν καθόλου στην εργατικότητα. 

            Πάνω στην απελπισία του αποφάσισε να τους πει το ²μεγάλο μυστικό². Ότι τάχα πριν πολλά χρόνια είχε βρει ένα μπαούλο με αμύθητο πλούτο μέσα. Φοβούμενος λοιπόν μήπως τον κλέψουν έσκαψε σ’ ένα απ’ τα χωράφια και τον έκρυψε βαθιά μέσα στη γη. Επιτυχία! Οι γιοι άρχισαν να ρωτούν γεμάτοι αγωνία για το μπαούλο με το θησαυρό. Ο πατέρας όμως τους εξήγησε πως δε θυμόταν σε ποιο απ’ όλα τα χωράφια είχε κρύψει το θησαυρό επειδή ήταν νύχτα και το σκοτάδι ήταν πυκνό.

          Την επόμενη μέρα οι τρεις αδερφοί σηκώθηκαν νωρίς το πρωί, πήραν τα εργαλεία τους και γεμάτοι ανυπομονησία κατευθύνθηκαν προς τα χωράφια τα οποία άρχισαν να τα σκάβουν με ζήλο.

           Ο πατέρας που στο μεταξύ είχε αρχίσει να εξαντλείται από την αρρώστια του, πέθανε μετά από λίγες μέρες. Έφυγε όμως πολύ ευτυχισμένος που οι γιοι του επιτέλους έκαναν κάτι χρήσιμο και σίγουρος ότι θα ανακάλυπταν το ²θησαυρό² για τον οποίο τους είχε μιλήσει. 

           Έπειτα από καιρό κι αφού οι τρεις αδερφοί είχαν σκάψει σπιθαμή προς σπιθαμή τα χωράφια τους χωρίς όμως να βρουν το μπαούλο αποφάσισαν να τα καλλιεργήσουν κιόλας. Πράγματι αυτό έκαναν κι αφού πέρασε αρκετός καιρός τ’ αποτελέσματα των κόπων τους έπιασαν τόπο.

           Οι καλλιέργειες έδωσαν πλούσιες σοδειές και τ’ αδέλφια κατάλαβαν τότε πως είχαν βρει επιτελούς τον πολύτιμο θησαυρό για τον οποίο ο πατέρας τους,τους είχε μιλήσει.

           Από τότε και στο εξής  καλλιεργούσαν τη γη με πολύ φροντίδα κι εκείνη τους το ανταπόδιδε με τον τρόπο της. Έζησαν έτσι εκείνοι καλά κι εμείς καλύτερα.

e  Τέλος g