Στο σχολείο συμβαίνουν αρκετές φορές ατυχήματα .Την ώρα που κινούμαστε στην αυλή ,την ώρα που ερχόμαστε ή αποχωρούμε από στο σχολείο ,την ώρα που τρέχουμε στις σκάλες ,ακόμα κι όταν κάνουμε μάθημα. Δεν λέω ότι το μάθημα είναι επικίνδυνο ,μα πρέπει να προσέχουμε με τα όργανα που χρησιμοποιούμε σε κάθε μάθημα ,ακόμα και την ώρα της γυμναστικής.  

            Ας ξεκινήσουμε με τα ατυχήματα που μπορεί να συμβούν την ώρα που ερχόμαστε ή φεύγουμε από το σχολείο και την πρόληψή τους .Όταν περνάμε τον δρόμο για να πάμε στη πλευρά την οποία βρίσκεται το σχολείο ,πρέπει να κοιτάμε από δεξιά και αριστερά πολλές φορές για να βεβαιωθούμε ότι δεν έρχεται αμάξι ,μηχανάκι κ.τ.λ. Επίσης πρέπει να περπατάμε αντίθετα από την φορά των αμαξιών ,ώστε να βλέπουμε τι συμβαίνει στο δρόμο .Να αποφεύγουμε να πηγαίνουμε σε μαγαζιά που είναι έξω από το σχολείο .

            Θα συνεχίσουμε, με τον τρόπο που κινούμαστε στο διάλειμμα.  Πολλές φορές τρέχουμε και στις γωνίες κουτουλάμε ο ένας με τον άλλον.  Δεν είναι σωστό να κτυπάμε τους συμμαθητές μας την ώρα που τρώνε ή πίνουν κάτι γιατί έτσι υπάρχει κίνδυνος να πνιγούν!  Ακόμα αποφεύγουμε να παίζουμε με βαριά αντικείμενα κατά την διάρκεια του διαλείμματος γιατί μπορεί να τραυματιστούμε οι ίδιοι ή και να προκαλέσουμε τραυματισμό σε κάποιο συμμαθητή μας, στο κεφάλι ή και σε άλλο σημείο του σώματος.  Προσοχή επιβάλλεται να υπάρχει την ώρα που παίζουμε μπάλα για να μην χτυπήσουμε και δημιουργήσουμε κάποιο πρόβλημα.  Στα διαλείμματα βέβαια, θα μπορούσαμε να δίνουμε ιδιαίτερη προσοχή στα σταθερά αντικείμενα του εξωτερικού σχολικού χώρου, όπως είναι ο φιλές, οι μπασκέτες κ.τ.λ. γιατί όσο κι αν μας φαίνεται ασήμαντο, μπορεί προσκρούοντας πάνω σε μπασκέτα, να προκαλέσουμε σοβαρή ζημιά στο κεφάλι μας η οποία μπορεί να οδηγήσει ακόμα και σε μόνιμη παράλυση του σώματος.  Η δε απότομη πρόσκρουση σε φιλέ, φέρει σε άμεσο κίνδυνο την ζωή και ίσως προκαλέσει πνιγμό!                                                                                    

            Μια άλλη απερίσκεπτη ενέργεια εμάς των παιδιών, είναι να τρέχουμε στις σκάλες σαν ΄΄τρελά΄΄ και αυτό δεν είναι καθόλου καλό!  Την στιγμή που τρέχουμε μπορεί να σκοντάψουμε, να γλιστρήσουμε ή να ρίξουμε κάποιον ανυποψίαστο συμμαθητή μας που βρίσκεται κοντά σε μας και να σπάσουμε κι οι δυο …τα μούτρα μας, πράγμα που δεν θα ευχαριστούσε σίγουρα κανέναν.  Όσο για τα μαθήματα που σας ανέφερα προηγουμένως, δεν υπάρχει λόγος να φοβάστε!  Δεν είναι επικίνδυνο να βρίσκεσαι μέσα στην αίθουσα.  Επικίνδυνο είναι την ώρα που εισέρχεσαι μέσα στο χώρο καθώς επίσης και την ώρα που παίζεις με διάφορα αντικείμενα μέσα σ’ αυτόν.  Ξέρετε γιατί το λέω αυτό;  Γιατί κι εγώ είμαι μαθήτρια και μου έχει τύχει πολλές φορές να μου έρθει η πόρτα στο κεφάλι την στιγμή που κατευθύνομαι στην τάξη μου.  Έχω δει πολλά …ιπτάμενα μολύβια, γόμες ψαλίδια να περιφέρονται πάνω απ’ τα κεφάλια όλων μας.  Οι μαθητές πρέπει να καταλάβουν ότι τα όργανα φυσικής και χημείας μετά την πειραματική τους χρησιμοποίηση απαραίτητα πρέπει να επανατοποθετούνται στην αρχική τους θέση και να μην αποτελούν μέρος των παιχνιδιών μας.

            Η ώρα της γυμναστικής, είναι η αγαπημένη ώρα των παιδιών.  Όμως χρειάζεται να ακούμε τις συμβουλές του γυμναστή ή της γυμνάστριας για να περνάμε πάντα ευχάριστα και να ασκούμαστε χωρίς τραυματισμούς.  Τι να προσέχουμε;  Να μην πετάμε εσκεμμένα τις μπάλες στους συμμαθητές μας, να μην παίζουμε άγαρμπα και να μην χτυπάμε τις μπάλες με δύναμη.  Αν όλα αυτά δεν τηρούνται, ο κίνδυνος  ατυχημάτων είναι αυξημένος. Αν όμως υπάρχει πειθαρχία και ευσυνειδησία τότε όλοι θα μένουν ικανοποιημένοι και το σημαντικότερο με τα κεφάλια στη θέση τους!                                           

ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ

            Ο χώρος του σπιτιού κρύβει αμέτρητους κινδύνους για τα μικρότερα μέλη της οικογένειας και γι αυτό κρίνεται απόλυτα σημαντική και απαραίτητη η λήψη μέτρων απ’ τους γονείς για την αποφυγή τυχόν ατυχημάτων.

            Το θέμα των φαρμάκων και των απορρυπαντικών καθώς και των αλκοολούχων ποτών  χρειάζεται να τονιστεί και όλα τα προϊόντα που ανήκουν στην κατηγορία, να φυλάσσονται προσεκτικά σε κάποιο μέρος που να κλειδώνει και να υπάρχει σιγουριά και ασφάλεια.  Μια ενημέρωση των παιδιών για τη χρησιμότητα  τους καθώς και την επικινδυνότητα που φέρουν, αξίζει και επιβάλλεται να γίνεται σε τακτά χρονικά διαστήματα ούτως ώστε να συνειδητοποιήσουν, ειδικά για τα φάρμακα τα θετικά και τα αρνητικά τους.

            Κάτι άλλο αλλά εξίσου σημαντικό, είναι και το θέμα της εφαρμογής προστατευτικών κάγκελων ακόμα και στα παράθυρα αν στο σπίτι ζουν μικρά παιδιά.  Αν επίσης με την οικογένεια συμβιώνει και κάποιο τετράποδο, τότε όπως και για τις ανθρώπινες υπάρξεις, έτσι και γι αυτά έχουμε ευθύνη για την προστασία της ζωής τους και την ασφάλεια τους.

            Μαθήματα πρώτων βοηθειών θεωρούνται απολύτως απαραίτητα γιατί όπως όλοι γνωρίζουμε πάντα κρίνονται μετά από κάποιο ατύχημα που έχει προηγηθεί, άσχετα με την σοβαρότητα του, σωτήρια.  Οι γονείς, καθώς μεγαλώνουν τα παιδιά τους πρέπει να τα διδάσκουν περισσότερα πράγματα για το πώς ν’ αποφεύγουν τα ατυχήματα με τις δυσάρεστες συνέπειες που τα ακολουθούν.

            Η κουζίνα αποτελεί για τα παιδιά ένα δωμάτιο με μικρές και μεγάλες παγίδες, έτσι λοιπόν και η ασφάλεια στο συγκεκριμένο μέρος πρέπει να διδάσκεται για πολλά χρόνια.  Για παράδειγμα, τα μεγαλύτερα τουλάχιστον  παιδιά, σωστό είναι να μαθαίνουν πώς να χρησιμοποιούν την ηλεκτρική κουζίνα, πώς ν΄ αποφεύγουν τα εγκαύματα, πώς να χρησιμοποιούν τα διάφορα σκεύη καθώς και τις ηλεκτρικές συσκευές (μπρίκι, βραστήρα, φούρνο μικροκυμάτων κ.α.), πώς να καθώς και τις ηλεκτρικές συσκευές (μόνο αφού απομακρυνθούν από την πρίζα) και να τις επανατοποθετούν στο σημείο που αρχικά τις βρήκαν.

            Τα παιχνίδια με τα σπίρτα δεν είναι αστεία.  Είναι ένα άλλο θέμα, εξίσου όμως σημαντικό με τα προαναφερθείσα.  Ένα τέτοιο παιχνίδι μπορεί να οδηγήσει σε ολοκαύτωμα και δυστυχώς δεν είναι λίγες οι φορές που πυρκαγιές ξεκίνησαν από παιχνίδια με σπίρτα και ζωές χάθηκαν από απερισκεψία και αμέλεια.  Σε περίπτωση όμως φωτιάς, για την κατάσβεση της προτιμότερο είναι να χρησιμοποιήσουμε αλάτι και όχι νερό όσο κι αν αυτό μας φαίνεται…αστείο.  Η παρουσία ενός πυροσβεστήρα είναι απαραίτητη σε κάθε σπίτι καθώς και η τοιχοκόλληση του αριθμού της πυροσβεστικής υπηρεσίας (199) σ’ ένα σημείο του σπιτιού.  Ας ευχόμαστε όμως, να μην χρειαστεί ποτέ ν’ απλώσουμε το χέρι στο τηλέφωνο για να καλέσουμε τον αριθμό αυτό.

            Εκτός όμως από την πυροπροστασία, ο κάθε γονέας πρέπει να διδάξει στα παιδιά του πώς να είναι ασφαλή στο σπίτι γενικά αλλά και πώς ν’ αντιδρούν σε περίπτωση που όλοι απουσιάζουν και κάποιος χτυπάει την πόρτα.  Να τονιστεί ότι αν δεν αναγνωρισθεί η φωνή ή το πρόσωπο από το ειδικό μάτι που διαθέτει η πόρτα, το παιδί οφείλει για δικό του καλό να καλέσει αμέσως τηλεφωνικώς την αστυνομία και ν’ αναφέρει το περιστατικό.      

  

ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ

            Στο δρόμο όπως και στο σπίτι, οι κίνδυνοι ατυχημάτων καραδοκούν συνεχώς.  Μάλιστα, στο δρόμο, ο αριθμός τους πολλαπλασιάζεται και ατυχήματα συμβαίνουν με μεγαλύτερη συχνότητα απ’ ότι στο περιβάλλον του σπιτιού.  Οι γονείς κι εδώ παίζουν πρωταρχικό ρόλο στην ενημέρωση των παιδιών τους, δίνοντας τους πληροφορίες που πρέπει να τονίσουν την σημασία και την σοβαρότητα τους για την ασφάλεια τους κατά την παραμονή τους έξω από το σπίτι.  Δεν εννοούμε βέβαια να δείξουν απεριόριστη αυστηρότητα και αυταρχικότητα απαγορεύοντας τους το παιχνίδι που γι αυτά είναι το παν.  Ένα παιδί δεν γίνεται να κλειστεί μέσα στο σπίτι για να είμαστε σίγουροι άρα και ήσυχοι ότι δεν πρόκειται να του συμβεί κάποιο κακό.  Δεν είναι η κίνηση αυτή σωστή.  Μπορούν όμως να κάνουν κάτι πιο απλό αλλά ταυτόχρονα και πιο συνετό, συμβουλεύοντας τα πώς να συμπεριφέρονται την ώρα του παιχνιδιού σε χώρους της γειτονιάς, δηλαδή, που να περπατάνε, πού να κάνουν ποδήλατο κ.α.  Επίσης, όταν έχουν να πάνε κάπου, καλύτερα να συνοδεύονται και να μην εξαφανίζονται χωρίς να ενημερώνουν για τις ενέργειες και τις κινήσεις τους.

            Υπάρχουν και κάποιοι κανόνες για τους πεζούς, ιδιαίτερα σημαντικοί για την ασφάλεια και την προστασία μικρών και μεγάλων π.χ. να περπατάμε στο πεζοδρόμιο και όχι στο δρόμο, τα μικρά παιδιά να συνοδεύονται, να περπατάμε πάντα στα αριστερό ρεύμα του δρόμου, να μην κυνηγάνε την μπάλα στη μέση του δρόμου, να μην περπατάμε το  βράδυ στη μέση του δρόμου, να φοράμε ανοιχτόχρωμα ρούχα που να έχουν ανακλαστκά σήματα κ.τ.λ.

            Τώρα μέσα στο αυτοκίνητο τα παιδιά επιβάλλεται να κάθονται στο πίσω κάθισμα και να φοράνε ζώνη ασφαλείας, καθώς και να αποφεύγουν να παρενοχλούν τον οδηγό κατά τη διάρκεια του ταξιδιού. Απαραίτητη κρίνεται και η χρησιμοποίηση ειδικού καθίσματος για βρέφη και μικρά παιδιά.

            Αρκετά συχνά, αγνοώντας τους κινδύνους που κρύβει η ενέργειά τους, αρκετοί γονείς μεταφέρουν τα παιδιά τους στην καρότσα του αγροτικού τους αυτοκινήτου ή του φορτηγού τους. Αυτό πρέπει να σταματήσει και να πάψει να γίνεται για να σταματήσουν και τα ατυχήματα που συμβαίνουν λόγω της απερισκεψίας και της επιπόλαιης συμπεριφοράς μερικών. Εξάλλου, το κάθε αμάξι, διαθέτει άνετα καθίσματα για τη όσο το δυνατόν περισσότερο ασφαλή μεταφορά των επιβατών. Ποιος ο λόγος να θέτουμε σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές, αλλά και να χάνονται ανθρώπινες ζωές τη στιγμή που έχουμε τη δυνατότητα να το αποφύγουμε;

            Το ποδήλατο θεωρείται αναμφισβήτητα, ένα από τα πιο αγαπημένα παιχνίδια των παιδιών. Όμως οφείλουμε να γνωρίζουμε ότι παιδιά κάτω των 5 ετών απαγορεύεται να οδηγούν ποδήλατο. Σε καμιά περίπτωση, δεν πρέπει να υποκύψει ο μπαμπά ή η μαμά, θέλοντας να μη χαλάσει το χατίρι του παιδιού αγοράζοντάς του το ποθητό παιχνίδι. Υπάρχουν άλλα παιχνίδια που συμβαδίζουν με τη δική τους ηλικία, και αφού πρώτα ενημερωθούν για το τι ακριβώς είναι και τον τρόπο χρησιμοποίησής τους, μπορούν να αγοράσουν τα παιδιά τους. Αυτά δε που οδηγούν ποδήλατο, πρέπει οπωσδήποτε να σιγουρεύονται ότι είναι στα μέτρα του καθενός, δηλ. να μπορεί να ακουμπά στο έδαφος τουλάχιστον το εμπρός μισό μέρος των πελμάτων του. Τέλος ένα κράνος ποδηλάτη πρέπει να αγοράζεται με το ποδήλατο, αλλά όχι να φυλάσσεται λίγο αργότερα σε μια απ΄ τις ντουλάπες του σπιτιού ή να πετιέται σε μια αποθήκη. Είναι απαραίτητη η χρησιμοποίησή του κάθε φορά που το ποδήλατο αρχίζει να κινείται.

            Κλείνοντας την αναφορά μας για τους κινδύνους του δρόμου, αναγράφουμε παρακάτω μερικούς κανόνες οδήγησης που αφορούν τον καθένα από μας, ανεξαρτήτως ηλικίας με την ευχή να σταματήσουμε να θρηνούμε θύματα στην άσφαλτο και να μάθουμε να εκτιμάμε την αξία της ζωής προστατεύοντας την όσο το δυνατό καλύτερα.

1.      Σταματάμε σ’ όλες τις διαβάσεις.

2.      Οδηγούμε στη σωστή λωρίδα κυκλοφορίας

3.      Υπακούμε στις πινακίδες κυκλοφορίας και τους φωτεινούς σηματοδότες.

4.      Χρησιμοποιείτε πάντα τα χέρια σας (αν βρίσκεστε σε ποδήλατο) για να δηλώσετε την πορεία σας.

5.      Μη φοράτε γουόκμαν κατά τη διάρκεια της παραμονής σας στο δρόμο.

6.      Μη βάζετε μικρά παιδιά ως συνοδηγούς στα ποδήλατα.

7.      Τα παιδιά δεν πρέπει να οδηγούν στο σκοτάδι.

8.      Χρειάζεται προσοχή η οδήγηση στη βροχή λόγω ολισθηρότητας του δρόμου.

Γενικά, φροντίζουμε να υιοθετήσουμε την κατάλληλη οδική συμπεριφορά τηρώντας στο μέγιστο δυνατό βαθμό όλα τα παραπάνω γιατί έτσι δείχνουμε το σεβασμό που απαιτείται τόσο για τη δική μας ζωή όσο και για τη ζωή των συνανθρώπων μας.